ปัญหาสิ่งแวดล้อม..เล็กๆกลางกรุง…!!!

ซอยที่ผมอาศัยอยู่ ปากซอยเปิดไปเชื่อมกับถนนศรีนครินทร์ ส่วนทางปลายซอยหลังจากทอดผ่านที่ๆที่ผมพักอาศัยอยู่แล้ว จะไปสุดลงตรงที่ว่างๆ เป็นทุ่งเล็กๆ ซึ่งประกอบไปด้วยป่าหญ้าและหนองน้ำเล็กๆที่บริเวณขอบหนองน้ำขึ้นเต็มไปด้วยต้นกก ส่วนที่ริมทุ่งมีคอกวัวแบบที่มักเห็นอยู่ทั่วไปในชนบท รวมทั้งมีมีต้นก้ามปู ขนาดลำต้นที่ยังไม่โตเต็มที่นักขึ้นอยู่อีกต้นหนึ่ง จุดสุดซอยกับหนึ่ง ระหว่างสุดปลอยซอยที่ผมมักชอบมายืนอยู่ กับขอบทุ่งผืนนั้น จะถูกกั้นแบ่งจากด้วยลำคลองเล็กๆที่ในลำคลองมีกอผักตบชะวาและจอกแหน งอกงามอยู่เต็มไปหมด ทำให้ดูไปแล้วก็ให้ดูไปแล้ว ก็สามารถสร้างบรรยากาศแบบชนบท โดยผ่านจินตนาการของผม ได้ดีพอควร

สถานที่แบบนี้หากเป็นสถานที่สักแห่งในต่างจังหวัด ก็คงไม่มีความหมายอะไรมากนัก แต่สำหรับในพื้นที่ กทม.และสำหรับผมแล้ว มันมีค่ามาก…..เพราะมันคือพื้นที่ธรรมชาติผืนเล็กๆที่หลงเหลืออยู่ท่ามกลางบ้านผู้คนและตึกสูงที่อยู่รอบๆบริเวณ

ผมเองก็ไม่ทราบว่าใคร..?? เป็นเจ้าของที่ผืนนี้..???

แทบทุกเช้า ก่อนไปทำงานผมชอบออกกำลังกายโดยการวิ่งเหยาะๆไปตามความยาวตั้งแต่ต้นซอยที่ว่า ไปจนจรกปลายซอย วิ่งหลายๆเที่ยวก็สามารถได้เหงื่อเหมือนกัน หลังจากการวิ่งออกกำลังแล้วผมมักจะไปยืนสูดอากาศ ที่ค่อนข้างบริสุทธิ์ที่บริเวณสุดปลายซอย ซึ่งก็คือริมคลองเล็กริมทุ่งเป็นประจำ..!!

สองสามวันมานี้ อารมณ์ผม ค่อนข้างขุ่นมัวและเสียอารมณ์ เมื่อเริ่มสังเกตุเห็นว่า มีถุงขยะหลายถุง ถูกนำมาทิ้งไว้ตรงสุดซอย ตรงริมคลองเล็กๆที่กั้นระหว่างซอยกับทุ่งที่ว่า ดูๆไปแล้วขัดตาพิลึก จนผมแอบค่อนขอดในใจ ว่า “ใครหนอช่างเห็นแก่ตัวสิ้นดี”..!!!!

เราอุตสาห์หาพบ แหล่งธรรมชาติเล็กๆในมุมหนึ่งของกรุงเทพฯ เมืองที่แทบจะถูกหมักหมมจากมลพิษต่างๆจนย่ำแย่ ก็ยังมีคนดันเอาถุงขยะมาทิ้งให้เราขัดตาและเสียอารมณ์….จนได้

ความเห็นแก่ตัวเล็กๆก็ทำลายความรู้สึกดีๆต่อธรรมชาติและความสุขเล็กๆของคนคนหนึ่งได้ แล้วความเห็นแก่ตัวมากๆ ของคนหลายๆคนอย่างที่เป็นอยู่เล่า……..

จะมิช่วยกันทำลายธรรมชาติและทำลายโลก อย่างหนักหน่วงและรุนแรง อย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้……หรอกหรือ…..!!!
.